Obchody 226 rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 maja
28 kwietnia 2017 roku cała nasza Społeczność szkolna zebrała się na akademii, by uczcić wielkie dla wszystkich Polaków wydarzenie. To Święto Matki Bożej Królowej Polski i 226 rocznica uchwalenia Konstytucji 3 maja. Występ rozpoczęliśmy od części oficjalnej ze Sztandarem Szkoły i odśpiewaniem Hymnu Państwowego. Następnie Przewodnicząca Samorządu Szkolnego wprowadziła nas w genezę obchodów święta Konstytucji 3 maja, mówiąc: „ Rocznica uchwalenia Konstytucji 3 maja obchodzona była w czasie zaborów przez patriotyczną część społeczeństwa polskiego. Początek święta religijnego to rok 1656, kiedy król Jan Kazimierz złożył w katedrze lwowskiej przed cudownym obrazem Matki Boskiej Łaskawej uroczyste śluby i ogłosił Maryję Królową Polski. Już w dwa dni po uchwaleniu Konstytucji 3 maja w 1791 roku uznano je za święto narodowe. Pod koniec XIX wieku w Galicji obchody te przybierały doniosły charakter. Dzisiaj jest to święto religijne i narodowe, które wyraża wiarę narodu w szczególną opiekę Bożą, jakiej Polacy doświadczali i doświadczają za pośrednictwem Matki Bożej". Potem kolejna uczennica recytowała wiersz, w którym przypomniała , co znaczy słowo- Ojczyzna. Ojczyzna – bliskie słowo, w nim serca wszystkie, Ojczyzna zwykłe słowo. Czemu tak bliskie? Ojczyzna – to czas dawny, Ojczyzna to czas bliski, To miły dom rodzinny i matki oczy jasne, Ojczyzna – to jest mowa znajoma od kołyski, Ojczyzna – to my sami, to serce nasze własne! Uczniowie klas IV – VI recytowali wiersze o tematyce patriotycznej, przeplatając je pieśniami o Ojczyźnie. Podsumowaniem apelu, który miał na celu przybliżenie uczniom roli Ojczyzny w ich codziennym życiu, nawiązanie do wychowania do wartości, są słowa wiersza Wisławy Szymborskiej „ Bez tej miłości”. Bez tej miłości można żyć, mieć serce suche jak orzeszek, malutki los naparstkiem pić, z dala od zgryzot i pocieszeń. Ziemio ojczysta, ziemio jasna, nie będę powalonym drzewem, codziennie mocniej w ciebie wrastam, radością, smutkiem, dumą, gniewem. Odrzucam pusto brzmiące słowa. Można nie kochać Cię – i żyć, ale nie można owocować.